Nawrócony czytelnik ...

Od pewnego czasu staram się nadrabiać, czynione latami zaległości i czytać tak wiele jak to tylko możliwe.

Przyznam się wam, że odkąd poszedłem do pierwszej klasy szkoły podstawowej, czytanie mnie po prostu nużyło. Nie widziałem w nim ani nic ciekawego ani tym bardziej mogącego przynieść mi konkretne korzyści.

Niechęć do zgłębiania podręczników szkolnych, przeniosłem płynnie na lektury, z których już tylko krok był do rozciągnięcia mej czytelniczej awersji na cały świat słowa pisanego i drukowanego.

Szczęśliwie, było coś, co pozwoliło mi zachować jako taki kontakt ze światem wydawniczym i co od najmłodszych lat z wielkim zapałem i chęcią pochłaniałem – komiksy.

Pierwsze zeszyty były typowe dla lat mojego dzieciństwa i mojego pokolenia – początek lat osiemdziesiątych to niepodzielne królestwo Tytusa, Kajka i Kokosza, Thorgala, oraz

komiksów, wydawanych przez pismo Fantastyka oraz wielu pomniejszych, często pojedynczych historii jedno zeszytowych lub krótkich np. historycznych, serii.

Moi rodzice patrzyli z rozczarowaniem, na fakt, iż zamiast Sienkiewicza, Brzechwy czy chociaż Tuwima, wlepiam wzrok w obrazki okraszone skąpymi w ich ocenie, dialogami czy opisami. Szkoda, że nie mogłem im wtedy powiedzieć, żeby sienie martwili, bo kiedyś nadrobię – lub przynajmniej dołożę wszelkich starań, by nadrobić – wszelkie czytelnicze zaległości.
Na szczęście gdzieś na finiszu liceum, zacząłem poznawać osoby, które czyniły z indywidualnego czytelnictwa nie tylko zaletę, ale i powód do dumy a nawet sposób wyróżnienia się w grupie rówieśniczej. Niemal z dnia na dzień zauważyłem, że czytać warto bo to się opłaca i jest modnie. Może to nie specjalnie adekwatne słowo, ale tak to teraz czuję, a wtedy … po prostu chciałem być lubiany, więc rozpocząłem pierwsze spotkania z książką. Na własna rękę. Niestety – lata zaniedbań i ignorancji przełożyły się na elementarne braki w wiadomościach, CO i KOGO się czyta. Niby istnieje lista lektur, ale jakoś wydawało mi się, że to, co się na niej znajduje to straszne nudziarstwo i zwyczajna chała, mająca nie wiadomo, co na celu – teraz bym powiedział, martyrologia i propaganda – wtedy, słowa te nie były mi do końca znane, jeśli chodzi o dokładne ich znaczenie oraz zastosowanie. Cóż począć -każdy błądzi.

Znowu pomogły mi znajomości i wcześniejsze doświadczenia z komiksami – naturalnym wyborem została fantastyka. Na początek, delikatnie – Wiedźmin. A potem już poszło. Wiele. Bardzo wiele książek, przeszło przez moje ręce. Od naukowych (kupowanych z własnej potrzeby zdobycia wiedzy) przez wszelakiej maści poradniki, do beletrystyki przeróżnych gatunków i nurtów. Nie zawsze czytam wydania papierowe – niejednokrotnie, najpierw zaglądam do wersji elektronicznej, a gdy mnie zaciekawi, sięgam po klasyczną formę. Powoli również kolekcjonuje swoją biblioteczkę, wierny pierwszym fascynacją.

Skłamałbym jednak, że komiksy porzuciłem na rzecz książek i zapomniałem o nich. Nic z tych rzeczy. Razem z wprowadzeniem do czytelniczej diety, nowych autorów i tytułów, moje gusta zaczęły ewoluować również w zakresie doboru pozycji komiksowych. Chętniej sięgam po dłuższe serie – większą uwagę przywiązuje do historii zawartej w poszczególnych tytułach, jednak nadal nabywam albumy, które zakupiłem głównie dla wartości graficznych. Oczywiście mam klasyki, które nigdy się dla mnie nie zestarzeją, ale coraz bardziej wybrednie decyduje się na zakup kolejnych albumów – ceny stanowią poważne ograniczenie, ale również pomogły mi na nowo dokonać ocen niektórych pozycji z moje zbioru.

Część pożegnałem bez żalu, a inne z pewnym smutkiem, bo wiele wspomnień wiązało się z niektórymi wydaniami. Było minęło.

A dziś?

Obydwa nurty czytelnictwa, uzupełniają się we mnie. Komiks i książka.

I tylko zastanawiam się jak zrobić, by moi synowie skrócili trochę drogę do fascynującego świata książek. Aby nie czekali tak długo jak Ja, na zapoznanie się historiami rozpalającymi wyobraźnie i przyczyniających się do niesamowitych pomysłów rodzących się w głowie razem każdym kolejnym rozdziałem.

Pomysłów mam wiele – które wybrać i jak wprowadzić je w życie … to temat na zupełnie inny wpis.

A tak na marginesie … i z innej beczki.

Mam egoistyczne i samolubne marzenie. Chciałbym mieć kiedyś pokój biblioteczny – taką miniaturową czytelnię. Zbieram nawet różne zdjęcia i koncepcje aranżacji. Może kiedyś, jakoś …